Polska Czerwona

 

Bydło polskie czerwone jest jedną z nielicznych autochtonicznych ras europejskiego bydła czerwonego. Odznacza się ono właściwościami cechującymi populacje autochtoniczne, takimi jak: duża odporność i zdrowotność, długowieczność, bardzo dobra płodność, lekkie porody, duża żywotność cieląt i łatwość ich odchowu, a także wysoka wartość biologiczna mleka. Istotne znaczenie ma też doskonałe przystosowanie tego bydła do trudnych warunków środowiska, niewybredność w doborze pasz, zdolność do ograniczania wydajności umożliwiająca przetrwanie sezonowych niedoborów paszowych, jak też dość szybkie regenerowanie utraconej kondycji. Wśród cech budowy należy wyróżnić silne nogi i twarde, mocne racice. Cechy te powodują, że bydło tej rasy jest dobrze przystosowane do podgórskich i górskich warunków bytowania i produkcji. Ponadto wyróżnia się ważnymi jakościowo cechami mleka: wysoką zawartością białka, tłuszczu i suchej masy, wysoką wartością biologiczną oraz dużą przydatnością do celów serowarskich.

 

Wartościowe cechy bydła polskiego czerwonego są związane z założeniami genetycznymi ich protoplastów i stanowią, między innymi, o dużej wartości tego bydła dla zachowania bioróżnorodności gatunku. Konieczność ochrony zasobów genetycznych tej rodzimej rasy wynika również z jej wartości dla narodowej kultury rolniczej; stanowi ona cenny materiał dla rolnictwa ekologicznego, nie tylko w znaczeniu biologicznym, ale także krajobrazowym i etnograficznym.

Ta wyjątkowa rasa, to stały, żywy element szczyrzyckich pastwisk. Największa lokalna hodowla znajduje się na terenie cysterskiego gospodarstwa.

Cysterska reguła zakonna opiera się na nakazie św. Benedykta – „ Ora et labora” czyli „Módl się i pracuj”. Cystersi w Szczyrzycu modlą się i pracują już od ośmiu wieków prowadząc gospodarstwo rolno-rolnicze. Przed wojną do klasztoru należało 800 ha, dziś gospodarstwo obejmuje 265 ha. W pobliżu klasztoru znajdują się zabudowania gospodarcze, w których hodowana jest polska rasa krów czerwonych. Jest to jedyne stado zachowawcze w Polsce stanowiące bazę genetyczną. Są to krowy należące do rasy wyhodowanej przez cystersów jeszcze przed II wojną światową . W 1998 roku opactwo złożyło do EkoFunduszu projekt ratowania polskiej rasy krów. Dzięki temu udało się pozyskać finanse na modernizację gospodarstwa.

 

Dziś gospodarstwo cystersów jest w pełni dostosowane do wymogów Unii Europejskiej. Posiada w pełni skomputeryzowaną halę udojową na cztery stanowiska, schładzalnik mleka na 2,5 tysiąca litrów z pełną automatyką (z automatyczną myjnią). Na dachu z ekologicznego pokrycia (niegdyś azbest) zamontowany został świetlik oraz kolektor słoneczny do podgrzewania wody. Starą stodołę przerobiono w części na stół paszowy dla krów. W gospodarstwie pracuje jedynie osiem osób, niemal wszystkim kieruje komputer. Każda krowa na szyi nosi czytnik, połączony z komputerem. To właśnie on dawkuje jej paszę treściwą (granulowaną z dodatkiem minerałów oraz białka) w zależności od stadium laktacji. Niezależnie od skomputeryzowania gospodarstwa, krowy spędzają całe dnie na klasztornych pastwiskach.

 

Cała ziemia nawożona jest tylko obornikiem. Chwasty zwalcza się mechanicznie albo środkami dopuszczonymi przez ekologów. Pasza dla krów sporządzana jest z ekologicznych łąk górskich, na których rośnie wiele ziół . Dlatego też smak mleka czerwonych szczyrzyckich krów jest o niebo lepszy od mleka krów innych ras. Czerwona krowa jest objęta programem odbudowy bioróżnorodności Arka Smaku.

Polska czerwona krowa

Zapisz